Emilios Eden (Αιμιλιος Εδεν), Ποιητής, Ζωγράφος - Αφιέρωμα!

 

Όταν δε θα υπάρχει χώρος

Ανάμεσα στο μεγαλείο σου

Και την έσχάτη σου ταπείνωση,

Όταν οι βασανιστές σου κουραστούν

Με τα ζευγαρωμένα μίση να μαστιγώνουν

Την ανθρώπινή σου αξιοπρέπεια,

Όταν όλα τα κηρύγματα, οι υποσχέσεις,

Οι οχλαγωγίες, οι οιμωγές και τα ψέματα αχρηστευθούν

Μέσα στο λευκό δοχείο της καθημερινότητας,

Τότε θα επιστρέψω στην άκρη της πατούσας μου,

Κάτω απ΄το μοναδικό παλτό μου,

Για να φιλήσω επαναληπτικά

Τα ματωμένα σου όνειρα, Ελλάδα.

Απόσπασμα από το ποίημα: ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΕΛΛΑΔΑ του βιβλίου του Αιμίλιου Έδεν, που εκδόθηκε από τις Εκδόσεις IANOS το Μάϊο του 2013.

Βιογραφικό

Νεανικά Χρόνια

Γεννημένος στην Αντιγόνη, στα Πριγκηπόννησα, στις 31 Μαΐου 1941, πέρασε τους πρώτους χειμώνες της ζωής του κοντά στην αρμύρα της θάλασσας. Γόνος ιατρικής οικογένειας. Ο πατέρας του Πασχάλης Έδεν, υπήρξε Παιδίατρος, Διευθυντής του Αυστριακού Νοσοκομείου Saint George της Κωνσταντινούπολης και ο παππούς του επίσης γιατρός, παθολόγος. Η μητέρα του Αναστασία μεγάλωσε τα παιδιά της – εκείνον και τη δίδυμη αδελφή του –με την μεγάλη αγάπη της για την Ελλάδα, με ιστορικούς μύθους και παραμύθια. Ο μικρός Αιμίλιος-Γεώργιος μεγάλωσε σ’ έναν παιδικό Παράδεισο… ένα νησί που η ελευθερία του, του δίνει την ευχέρεια να αγαπήσει τον άνθρωπο.

Το 1950 ξεκινάει το Κυπριακό. Η αγάπη του για ελευθερία τον καθηλώνει στα ραδιόφωνα και στους κρυμμένους ηρωισμούς των Κυπρίων αγωνιστών, όπως ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο Μιχαήλ Καραολής, ο Γρηγόρης Αυξεντίου και άλλοι.

Η νεανική του καρδιά πάλλεται για την Ελλάδα.

Τελειώνει το Δημοτικό στο Ζάππειο

Από το 1950 έως το 1953 φοιτά στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, αλλά λόγω των γεγονότων της Κύπρου που είχαν ήδη ξεκινήσει, η μεταφορά με το λεωφορείο ή το πλοίο ήταν δύσκολη. Εξαιτίας των γεγονότων , δέχεται βρισιές και χυδαιότητα και κάποιες φορές ξυλοδαρμούς κι έτσι, αποφασίζει το 1953 να συνεχίσει τις Λυκειακές σπουδές του στο Ζωγράφειο Λύκειο, από όπου αποφοίτησε το 1961.

Από το 1958 και πάντα υπό την επίβλεψη των γονέων και των δασκάλων του, αρχίζει να γράφει τα πρώτα ποιήματα και να ζωγραφίζει, κοντά σ΄ έναν Ιταλό δάσκαλο και τον Πίνδαρο Πλατωνίδη.

Σπουδές

Το 1961 φοιτώντας στο γυμνάσιο μπήκε στον κόσμο της Λογοτεχνίας και της ποίησης από μια παρέα συνομηλίκων του μεταξύ των οποίων ο μετέπειτα αυτόχειρας Tzan Iren προτρέπει την νεανική ομάδα των τότε φίλων του να διαβάζουν λογοτέχνες και ποιητές (André Zeat, Zane Paul Satr , Abler Kammy, Dostoyevsky κ.α.) τους οποίους συζητούν στις νεανικές συναντήσεις τους. Aκούν στίχους ποιητών κι έτσι η παιδική συντροφιά είναι γεμάτη φαντασία και όνειρο.

Τον ίδιο χρόνο εγκαταλείπει τα πάτρια εδάφη και πηγαίνει στην Θεσσαλονίκη όπου και φοιτά σαν πρωτοετής φοιτητής στην Ιατρική Σχολή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Με τον επαναπατρισμό της οικογένειά του στην Αθήνα εγκαθίσταται κι ο ίδιος εκεί συνεχίζοντας τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή Αθηνών.

Εκεί στο σπίτι της θείας του Κοραλλίας Θεοτοκά όπου γίνονται συνεστιάσεις καλλιτεχνών, συναντά τον Νίκο Καρούζο, τον Ανδρέα Καραντώνη, τον Νάσιουτζικ κ.α.

Μέσα από τις διαδοχικές φάσεις της ζωής του – γέννηση στην Πόλη, Σεπτεμβριανά ’56, ξεριζωμός το 1961 - θυμάται τις περιπλανήσεις, τη γνωριμία του με το φως, το παιχνίδι του ήλιου με τη θάλασσα. Γράφει, ζωγραφίζει, φιλοδοξεί να προσφέρει την διάφανη παρουσία του στην ταραγμένη αμφισβήτηση των καιρών.

Αντικομφορμιστής ο ίδιος, μένει μακριά από τις δημόσιες εμφανίσεις, την αστραφτερή πολυτέλεια των σαλονιών.

Προσηλωμένος βαθιά στην ομορφιά παλεύει να νιώσει μέσα από τη δική του διάσταση την αισθησιακή αγωνία, την ηθική του αιώνα.

Μιλά ξεκάθαρα για τα οργανωμένα κυκλώματα που στέκονται τροχοπέδη στη δημιουργία νέων πνευματικών εξάρσεων της εποχής.

Emilios Eden (Αιμιλιος Εδεν), ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ: ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO

ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΔΕΛΦΙΚΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ

εν συντομία έχει ως εξής:

Ξεκινώντας σα βάση με το αξίωμα του Θεμιστοκλή όπου αναγνωρίζει την τεράστια σημασία που έχουν τα ξύλινα τείχη για την επιβίωση της Ελλάδας, το όραμα των Δελφών προεκτείνεται σε νέες πρακτικές βάσεις με πλωτά κέντρα και ένα νησί επιλεγμένο όχι τυχαία αλλά σε ωραιότατους γεωδαιτικούς - γεωμετρικούς σχηματισμούς όπου αποτελούν στοιχεία της πανελλήνιας αρμονίας των αριθμών οπού οδηγούν στην ενότητα της χρυσής τομής, πάνω στα ιερά τρίγωνα των Δελφών των Ελευσίνιων και των ιερών νήσων Δήλου και Σαμοθράκης. Αλλά θα πει κανείς, με ποια αξιώματα, ποια δόγματα, σε ποιες αρχές στηρίζω την προέκταση της Δελφικής ιδέας στο Αιγαίο. Υπάρχουν τρεις σοβαροί λόγοι, βασισμένοι, στα προαιώνια κοσμολογικά, φυσιολογικά και ψυχολογικά θεμέλια της ζωής. Οι λόγοι αυτοί είναι:

Ότι στο Αιγαίο από αιώνες συρρέουν ρεύματα Ανατολής και Δύσης, όπου θα μπορούσε να γίνει μια πραγματική προσέγγιση των δυο πολιτισμών (σαν νέος όπου έζησα τα εφηβικά χρόνια μου στην Κωνσταντινούπολη και τα μετεφηβικά στην Ελλάδα) πιστεύω ότι απομένει και η μοναδική σοβαρή πρόταση της εποχής μας.

Λόγος είναι η εγκατάλειψη των ακριτικών νησιών μας, σαν σκεπτόμενος άνθρωπος, ένοιωσα από τις κατά καιρούς επισκέψεις μου βαθύτατη θλίψη βλέποντάς τα να στερούνται υγειονομικής περίθαλψης, χωλαίνουν εκπαιδευτικά, πολιτιστικά και μαραζώνουν οικονομικά ( παράδειγμα η Τήλος και το Καστελόριζο)

Η επιλογή ενός νησιού κατά την άποψη μου, είναι ο χώρος όπου μένουν μακριά, η υλική ασυδοσία της εποχής, διαγράφεται από την ψυχή η καιροσκοπική πολιτική, τα δογματικά λείψανα της αμαρτωλής πνευματικής ζωής μας και μπορούμε να βαδίσουμε ειρηνικά στην άρτια Διονυσιακή Συνθήκη της Απολλώνιας ηθικής. 

Καταλήγοντας τα βασικά μας οράματα έχουν άμεσους και έμμεσους στόχους.

Ένας άμεσος στόχος μας είναι μια πλωτή Αμφικτιονία, ένα καράβι δηλαδή όπου θα αρχίζαμε με την προαιώνια Ελληνική παράδοση, με κάποια πράξη συνθετική και ομαδική, τοποθετώντας μέσα στο πλωτό κέντρο όλα τα στοιχεία της λαϊκής αφθορμισιάς που απόμειναν στην Ελλάδα { έκθεση υφαντουργίας, λαϊκής βιοτεχνίας, αγγειοπλαστικής κ.λ.π.) καθώς και παρουσίαση της λαϊκής μας παράδοσης με χορούς και λαϊκά άσματα, ώστε όλος ο κόσμος να γυρίσει και να κοιτάξει την Ελλάδα με τον σεβασμό που της ανήκει. Αυτή η πράξη δεν πρέπει να αποτελεί αυτοτελή σκοπό, αλλά να συμπληρώνεται από συνέδρια εκπαιδευτικά, πολιτιστικά, οικολογικά όπου θα υπακούουν στις αρχές της Δωρικής Ορθοδοξίας.

Η πλωτή αυτή Αμφικτιονία θα υπάγεται στο Δελφικό Κέντρο και θα επανδρώνεται από καθηγητές παγκόσμιας εμβέλειας που θα κατέχουν έδρες στον Ελλαδικό χώρο και το Εξωτερικό.

Τα πλωτά Κέντρα θα εμπεριέχουν το τρίγωνο του πολιτισμού, της εκπαίδευσης, της οικονομίας με συνιστώσα την υγεία, θα αποτελούνται από ομάδες υγείας ( με βασικές ειδικότητες γιατρών),διαλέξεων, μουσικής, εικαστικών, συντονισμού (θα συντονίζει την παρουσίαση των θεμάτων, όπως συνέδρια, διαλέξεις κ.λ.π. με προβολές) και επίσης θα έχει την εποπτεία της σωστής επικοινωνίας του πλοίου με τους επισκέπτες και τα νησιά, δημοσιογράφων ( άμεση σχέση με την ομάδα συντονισμού και μετά μέσα μαζικής ενημέρωσης),εθελοντών (αιμοδοσίας, βιβλίων, φαρμάκων, κ.λ.π.),ομάδα εποπτείας (αρχαιοκαπηλία, καταστροφή περιβάλλοντος, διασυνδέσεις με οικολογικούς οργανισμούς κ.λ.π.),ομάδα επικοινωνίας με τα Ακριτικά νησιά (παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, παρουσίαση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων καθώς και οργάνωση εκθέσεων κ.λ.π.)Τα πλοία έχουν την δυνατότητα να εμβολίζουν ιδέες, να τις εμφυτεύουν και να συμμετέχουν έμπρακτα στις απαιτήσεις των κατοίκων.

Τα πλωτά αυτά κέντρα δύνανται να είναι αυτόνομα, αυτοελεγχόμενα και στο μεγαλύτερο μέρος τους αυτοχορηγούμενα.

Όλο αυτό το σύμπλεγμα (πλοίο - νησί) θα εποπτεύεται από το Δελφικό Κέντρο.

Έμμεσος στόχος στο εγγύς μέλλον είναι όπως προαναφέραμε ένα νησί επιλεγμένο πάνω σε γεωδαιτικούς και γεωμετρικούς σχηματισμούς με τα ιερά τρίγωνα των Δελφών, Ελευσίνας, Δήλου, ή Σαμοθράκης (όπου η δόμηση και η εκπαίδευση θα τηρηθεί πάνω σε αρχαϊκά πρότυπα) στην μοναδική επιλεγμένη αυτή θέση να οικοδομηθούν θέατρο χώρος άθλησης, Μουσείο, Ιατρικό Κέντρο, Αίθουσα διαλέξεων, Αίθουσα Μ.Μ.Ε., Ξενώνας στο κέντρο του οικισμού θα τοποθετηθεί το παγκόσμιο σύμβολο (όπως του Αισχύλου Προμηθέα) και γύρω από τα κέντρο αυτό θα συγκεντρώνονται όλα τα πολιτιστικά στοιχεία που απόμειναν στην Ελλάδα. 

Θα υπάρχει Ορφικό κέντρο μελέτης Ελληνικών αξιών, το οποίο θα απαρτίζεται από καθηγητές και θα είναι υποχρεωμένο να επαγρυπνεί πάνω στην σύγχρονη ιστορία και να συγκεντρώνει τα πνευματικά ρεύματα υπεράνω των σκοτεινών φανατισμών προς μια εστία παντογνωσίας και αυτογνωσίας. Ένα μόνιμο συμβουλευτικό κέντρο εκπαίδευσης. 

Ένα μόνιμο συμβούλιο εποπτείας των ακριτικών νησιών, με σκοπό την επικοινωνία και την αναμόρφωση με διάφορους μυημένους Έλληνες και ξένους. 

Ένα συμβούλιο συντονισμού εορταστικών εκδηλώσεων και συνεδρίων (εορτές οπού αγκαλιάζουν όλο τον Γήινο μύθο σε ένα πνεύμα αγνό και φιλόξενο), προσπάθεια για μια πραγματική προσέγγιση Ανατολής και Δύσης με την ανεύρεση λίγων αλλά πραγματικά λυτρωμένων ανθρώπων της εποχής μας. Σήμερα παρά ποτέ είναι η στιγμή για μια παγκοσμία πνευματική ανάταση. 

Όλες οι επίλεκτες δυνάμεις θα πρέπει να συγκεντρωθούν σ' αυτό το πνευματικό κέντρο της ανθρωπότητας.

Η φράση του Νίκου Καζαντζάκη απ' την (Ασκητική) του είναι το μήνυμα που αφορά πλέον μικρούς και μεγάλους, όλους μας. (Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, Εγώ μονάχος μου, έχω χρέος να σώσω τη Γης. Αν δεν σωθεί, Εγώ φταίω.) Άρα είναι υποχρέωση και χρέος του καθενός μας χωριστά, αλλά και στο σύνολο, να συμβάλουμε στη μεγάλη αυτή προσπάθεια. 

Σε μια εποχή που υπάρχει, οικουμενική κρίση αξιών και ο άνθρωπος αντιμετωπίζει αδιέξοδα και παγίδες πανταχόθεν, κάνω έκκληση στις φωτεινές πνευματικές και οικονομικές δυνάμεις του Ελληνισμού και Φιλελληνισμού εντός και εκτός της Ελληνικής επικράτειας να ενεργοποιηθούν τώρα που οι Συμπληγάδες του σκότους απειλούν την πατρίδα του Ορφέα. 

Επειδή σε αυτόν τον τόπο πολλά παραποιούνται και παρερμηνεύονται, λόγω της ιδιαιτερότητας και της πολυπλοκότητας του προγράμματος αυτού όπως έλεγε ο Άγγελος Σικελιανός" αν αφεθώ όχι ως γραφειοκρατούμενος όχι ως μεταπράτης τρίτων σκέψεων αλλά (ως ποιητής) τότε παίρνω ακέραια την ευθύνη να οδηγήσω το Όραμα αυτό σε πλήρη δημιουργικό προορισμό.

Γιατί όπως αναφέρω σ' ένα μου στίχο:

"Μεσ' στα ραπίσματα της βροχής

ιστορικό σύμβολο υπερπόντιων αξιών

η Ελλάδα το μεγάλο ανέμισμα των καιρών κινδυνεύει."

Ευχαριστώ

Γεώργιος Αιμίλιος Έδεν